Սոչին այնպիսի քաղաք է, որ կարելի է նաեւ երկու գիշերով մեկնել: Երեւի, հենց այդպես են մտածում Ռուսաստանի, Հայաստանի եւ Ադրբեջանի նախագահները, որոշելով հունվարի 23-ին հանդիպել այնտեղ եւ ղարաբաղյան թեմայով մտերմիկ զրուցել: Օրինակ, երբ հանդիպում են հայ եւ վրացի քաղաքագետներն ու քաղաքական գործիչները, նրանք սովորաբար սկսում են ռեստորանների մասին զրույցից ու ավարտում կանանցով: Հիանալի արդյունավետություն՝ Հայաստանի ու Վրաստանի միջեւ, այնուամենայնիվ, պատերազմ չի սպասվում, չնայած արագացված նախապատրաստությանը:
Սոչիում զրույցների լավագույն սցենարը կարող է դառնալ ոչ պատերազմը եւ ոչ էլ քաղաքականությունը, այլ խմիչքները եւ կանայք, դա կլինի հասկանալի, ոչ միայն նախագահ Մեդվեդեւի, այլեւ նրա արեւմտյան գործընկերների կողմից: Թեեւ եվրոպացի քաղաքագետները հրապարակային ռեժիմում պնդում են, որ ԱՄՆ եւ Ֆրանսիան լիովին աջակցել ու հավանություն են տվել Ռուսաստանի փորձերին՝ «առաջ մղել» ղարաբաղյան կարգավորման գործընթացը տարածաշրջանային զանազան կենտրոններում, իրականում արեւմտյան միջնորդները Ռուսաստանին են վստահել մի բան, որը համարում են դատարկ բան եւ արդյունքներ չունեցող, պարզապես սկզբունքորեն:
Հետո, երբ ռուսների նախաձեռնած բանակցությունները տապալվեցին, Արեւմուտքում, գործնականում, չթաքցրին իրենց բավարարվածությունը, սակայն միաժամանակ այդպես էլ ոչինչ չառաջարկեցին, քանի որ ամերիկացիներն ու եվրոպացիները ղարաբաղյան թեմայի «հավեսը» չունեն: Այսինքն, այդ shit work-ը հանձնարարել են Ռուսաստանին, եւ նա ներկայում փորձում է մինչեւ վերջ խաղալ պարտված խաղը, եւ գոնե պահել նախագահի խամրած հեղինակությունը, եւ, հնարավոր է, դիվանագիտորեն սպառել տվյալ խնդիրը, մինչեւ նախագահ դառնա Պուտինը:
ԱՄՆ եւ Ֆրանսիան, Արեւմտյան հանրության համընդհանուր աջակցությամբ, որոշում են ընդունել կիսապաշտոնապես կոնսերվացնել ղարաբաղյան թեման, եւ շարունակել Սեւ ծովի, Հարավային Կովկասի եւ Կենտրոնական Ասիայի տարածաշրջաններում սեփական ռազմական եւ քաղաքացիական լոգիստական սխեմաների իրականացումը, անտեսելով տարածաշրջանային այս կամ այն պետության շահերը:
Պետք է նշել, որ Ադրբեջանն իր քարոզչությամբ եւ անխոհեմ պահանջներով բավականաչափ ձանձրացրել է Արեւմտյան պետություններին, այդ թվում եւ Մեծ Բրիտանիային, որին Բաքվում համարում են իրենց շահերի պաշտպանության պատասխանատու, քանի որ բրիտանացիներն ամենաշատն են զգացել նավթի ու գազի նախագծերի արդյունավետությունը: «Ձանձրացնելը» էմոցիոնալ գնահատական չէ, այլ լիովին համապատասխանում է Ադրբեջանին ակտիվ քաղաքական ասպարեզներից, որտեղ նա կարող էր իրականացնել իր էպատաժը, «մեկուսացնելու» եւ «շրջափակելու» ռացիոնալ խնդիրներին:
Ըստ ամենայնի, Ադրբեջանի պահանջները վերջնականապես անցել են համակարգային քաղաքականության սահմանները, եւ նա դառնում է ոչ միայն տհաճ, այլեւ համեմատաբար վտանգավոր: Հասկանալով, որ Արեւմուտքը չի պատրաստվում լրջորեն զբաղվել ղարաբաղյան թեմայով, Մոսկվայում որոշել են, որ նրան դեռեւս հնարավորություն է տրվում ցուցադրել իր դիրքորոշումները Հարավային Կովկասում:
Այն պայմաններում, երբ Սերժ Սարգսյանը եւ Ռոբերտ Քոչարյանը համաձայնեցված պատրաստվում են ուղղել ղարաբաղյան հարցում սեփական սխալները, կապված ռուսական նախաձեռնությունների հետ, եւ վերջնականապես ոչնչացնել ընդդիմությանը, նրանց դիրքորոշումները ղարաբաղյան հարցում կասկածի տակ դնելը կնշանակի փրկել ընդդիմությանը: Եւ եթե Մեդվեդեւը ճիշտ ընկալի Հարավային Կովկասի, մասնավորապես ղարաբաղյան հարցում Արեւմուտքի մարտավարությունը, նա կհամալրի Արեւմուտքում ցանկալի սցենարները՝ կարգավորման գործընթացի իմիտացիայի ուղղությամբ:
Սոչին, ավելի քան այլ քաղաքներ, համապատասխանում է այդ հանդիպման ոգուն եւ տրամաբանությանը:
Իգոր Մուրադյան
Tuesday, January 10, 2012
Երկու գիշեր Սոչիում
Սոչին այնպիսի քաղաք է, որ կարելի է նաեւ երկու գիշերով մեկնել: Երեւի, հենց այդպես են մտածում Ռուսաստանի, Հայաստանի եւ Ադրբեջանի նախագահները, որոշելով հունվարի 23-ին հանդիպել այնտեղ եւ ղարաբաղյան թեմայով մտերմիկ զրուցել: Օրինակ, երբ հանդիպում են հայ եւ վրացի քաղաքագետներն ու քաղաքական գործիչները, նրանք սովորաբար սկսում են ռեստորանների մասին զրույցից ու ավարտում կանանցով: Հիանալի արդյունավետություն՝ Հայաստանի ու Վրաստանի միջեւ, այնուամենայնիվ, պատերազմ չի սպասվում, չնայած արագացված նախապատրաստությանը:
Սոչիում զրույցների լավագույն սցենարը կարող է դառնալ ոչ պատերազմը եւ ոչ էլ քաղաքականությունը, այլ խմիչքները եւ կանայք, դա կլինի հասկանալի, ոչ միայն նախագահ Մեդվեդեւի, այլեւ նրա արեւմտյան գործընկերների կողմից: Թեեւ եվրոպացի քաղաքագետները հրապարակային ռեժիմում պնդում են, որ ԱՄՆ եւ Ֆրանսիան լիովին աջակցել ու հավանություն են տվել Ռուսաստանի փորձերին՝ «առաջ մղել» ղարաբաղյան կարգավորման գործընթացը տարածաշրջանային զանազան կենտրոններում, իրականում արեւմտյան միջնորդները Ռուսաստանին են վստահել մի բան, որը համարում են դատարկ բան եւ արդյունքներ չունեցող, պարզապես սկզբունքորեն:
Հետո, երբ ռուսների նախաձեռնած բանակցությունները տապալվեցին, Արեւմուտքում, գործնականում, չթաքցրին իրենց բավարարվածությունը, սակայն միաժամանակ այդպես էլ ոչինչ չառաջարկեցին, քանի որ ամերիկացիներն ու եվրոպացիները ղարաբաղյան թեմայի «հավեսը» չունեն: Այսինքն, այդ shit work-ը հանձնարարել են Ռուսաստանին, եւ նա ներկայում փորձում է մինչեւ վերջ խաղալ պարտված խաղը, եւ գոնե պահել նախագահի խամրած հեղինակությունը, եւ, հնարավոր է, դիվանագիտորեն սպառել տվյալ խնդիրը, մինչեւ նախագահ դառնա Պուտինը:
ԱՄՆ եւ Ֆրանսիան, Արեւմտյան հանրության համընդհանուր աջակցությամբ, որոշում են ընդունել կիսապաշտոնապես կոնսերվացնել ղարաբաղյան թեման, եւ շարունակել Սեւ ծովի, Հարավային Կովկասի եւ Կենտրոնական Ասիայի տարածաշրջաններում սեփական ռազմական եւ քաղաքացիական լոգիստական սխեմաների իրականացումը, անտեսելով տարածաշրջանային այս կամ այն պետության շահերը:
Պետք է նշել, որ Ադրբեջանն իր քարոզչությամբ եւ անխոհեմ պահանջներով բավականաչափ ձանձրացրել է Արեւմտյան պետություններին, այդ թվում եւ Մեծ Բրիտանիային, որին Բաքվում համարում են իրենց շահերի պաշտպանության պատասխանատու, քանի որ բրիտանացիներն ամենաշատն են զգացել նավթի ու գազի նախագծերի արդյունավետությունը: «Ձանձրացնելը» էմոցիոնալ գնահատական չէ, այլ լիովին համապատասխանում է Ադրբեջանին ակտիվ քաղաքական ասպարեզներից, որտեղ նա կարող էր իրականացնել իր էպատաժը, «մեկուսացնելու» եւ «շրջափակելու» ռացիոնալ խնդիրներին:
Ըստ ամենայնի, Ադրբեջանի պահանջները վերջնականապես անցել են համակարգային քաղաքականության սահմանները, եւ նա դառնում է ոչ միայն տհաճ, այլեւ համեմատաբար վտանգավոր: Հասկանալով, որ Արեւմուտքը չի պատրաստվում լրջորեն զբաղվել ղարաբաղյան թեմայով, Մոսկվայում որոշել են, որ նրան դեռեւս հնարավորություն է տրվում ցուցադրել իր դիրքորոշումները Հարավային Կովկասում:
Այն պայմաններում, երբ Սերժ Սարգսյանը եւ Ռոբերտ Քոչարյանը համաձայնեցված պատրաստվում են ուղղել ղարաբաղյան հարցում սեփական սխալները, կապված ռուսական նախաձեռնությունների հետ, եւ վերջնականապես ոչնչացնել ընդդիմությանը, նրանց դիրքորոշումները ղարաբաղյան հարցում կասկածի տակ դնելը կնշանակի փրկել ընդդիմությանը: Եւ եթե Մեդվեդեւը ճիշտ ընկալի Հարավային Կովկասի, մասնավորապես ղարաբաղյան հարցում Արեւմուտքի մարտավարությունը, նա կհամալրի Արեւմուտքում ցանկալի սցենարները՝ կարգավորման գործընթացի իմիտացիայի ուղղությամբ:
Սոչին, ավելի քան այլ քաղաքներ, համապատասխանում է այդ հանդիպման ոգուն եւ տրամաբանությանը:
Իգոր Մուրադյան
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Tehran Time
Yerevan Time
No comments:
Post a Comment