ՄԵՆՔ ՂՐՂԶ ՉԵՆՔ, ՄԵՆՔ ՀԱՅ ԵՆՔ

Հարցազրույց ԱԺ ՀՀԿ խմբակցության պատգամավոր Հովհաննես Սահակյանի հետ

-Ինչպես կմեկնաբանեք Սերժ Սարգսյանի՝ ՀԱՊԿ-ում ունեցած ելույթը, որտեղ նա խոսում է ՀԱՊԿ անդամ երկրներում ճգնաժամային իրավիճակներում արձագանքման մասին: Ի՞նչ էր ակնարկում Սերժ Սարգսյանը՝ խոսելով ճգնաժամերի մասին. Նկատի ունի ներքաղաքակա՞ն, թե արտաքին քաղաքական ճգնաժամերը:

-Ճգնաժամային իրավիճակները կարող են լինել՝ սկսած ռազմական ուժի գործադրման սպառնալիքից, վերջացրած ամենատարբեր ճգնաժամերովը, ինչպես օրինակ՝ Ղրղզստանի դեպքերը, երբ ժողովուրդը դուրս էր եկել՝ ոչ մի բան չճանաչելով, ավիրելով, ջարդելով, իր ճանապարհին տալով հարյուրավոր զոհեր: Ճգնաժամային իրավիճակ կարելի է դիտարկել, երբ դրսից ռազմական ագրեսիայի սպառնալիքներ կան: Սերժ Սարգսյանի ելույթից երեւում էր, որ մենք խնդրողի, հայցողի դիրքերից անցել ենք թելադրողի դիրքեր, եւ եթե միջազգային իրավունքի նորմ կա, դա գործում է բոլորի դեմ հավասարապես: Սերժ Սարգսյանը նաեւ նշել է, որ ռազմական ագրեսիայի դեպքում ՀՀ-ն կճանաչի ԼՂՀ անկախությունը, այսինքն՝ նա հստակեցրել է գործիքները:

-Քանի որ Սերժ Սարգսյանն իր ելույթում խոսում է Ղրղզստանի դեպքերի մասին, ստացվում է, որ ՀԱՊԿ-ը միջամտելու է երկրի ներքին գործերին:
-Ոչ թե ներքին գործերին միջամտելու խնդիր կա, այլ՝ երբ հիշում ենք Ղրղզստանի դեպքերը, ապա այդ ժողովուրդն ու իր ժամանակավոր կառավարությունն էին խնդրել ՀԱՊԿ-ին, որ այդ սանձարձակությունների դեմն առնեն, քանի որ իրենք ի վիճակի չեն: Ամբողջ ազգի ու ժողովրդի անվտանգությունից ելնելով խնդրել էին սանձել այդ սանձարձակությունները, եւ այդտեղ որեւէ վատ բան չեմ տեսնում: Ընդամենը ՀԱՊԿ-ից օգնություն է խնդրել այդ կազմակերպության անդամ երկիրը, եւ քանի որ ՀԱՊԿ կանոնադրությամբ արդեն լրացված է իրավական բացը:

-Բայց միթե սա երկրի ներքին խնդիրներին միջամտել չի:
-Երկրի ներքին խնդիրներին միջամտել կլիներ, եթե երկրում նորմալ վիճակ լիներ, նորմալ աշխատանքային պրոցես ընթանար, այլ ոչ թե ճգնաժամային պայմաններ: Այնտեղ շեշտված է ճգնաժամային պայմաններում գործիքների հստակեցումը: Իսկ եթե նորմալ հունով ընթացող երկրի ներքին գործերին որեւէ երկիր սկսի միջամտել ուժ կիրառելով, դա, իհարկե, դատապարտելի կլինի, քանի որ կոտնահարի երկրի ինքնիշխանությունը:

-Կարելի՞ է ենթադրել, որ ՀՀ իշխանությունները մտավախություն ունեն, որ ղրղզական դեպքերը մեզ մոտ էլ կկրկնվեն:
-Մենք ղրղզ ժողովուրդ չենք, հայ ենք՝ մեր մենթալիտետային ու ոչ մենթալիտետային առանձնահատկություններով ու առավելություններով: Եվ երկրորդ՝ չեմ կարծում, որ մեր երկրում եւ իշխանության մեջ կա այնպիսի ճգնաժամ, որ մենք չկարողանանք այդ իրավիճակին տիրապետել: ՀԱՊԿ անդամ երկրների կանոնադրությունը չի վերաբերում մի ժողովրդի, դրանք ընդհանուր նորմեր են:

-Իսկ ՀԱՊԿ-ը ո՞նց պետք է միջամտի ճգնաժամային իրավիճակներում՝ զորքե՞ր պետք է ուղարկի:
-Եթե ղրղզական դեպքերը որպես օրինակ քննարկենք, երբ ճգնաժամ էր, բանակը մի կողմ էր, ոստիկանությունը՝ մի կողմ, անընդհատ ընդհարումներ ու մարդկային զոհեր էին, պարզ էր, որ զորքեր մտցնելով խաղաղարար գործողություններ են իրականացվում, զորք մտցնելով կազմակերպում են նորմալ, արդար ընտրություն, որպեսզի ոչ մեկը չխանգարի: Եւ այդ ամենը կարգավորելուց հետո, երբ իշխանությունն անցնի բնականոն աշխատանքի, զորքը դուրս կգա, եւ ընդհանուր ռեժիմի կանցնեն:

-Ուղղակի դա կլինի միջամտություն:
-Եթե այսօր ՆԱՏՕ զորքերը Իրաքում, Աֆղանստանում են, արդյոք դրանք միջամտություն են: Այդպես տեռորիզմի, թրաֆիկինգի դեմ են պայքարում, զորքեր մտցնելով արտաքին վտանգներն են չեզոքացնում, ոչ թե երկրի ներքին գործերին խառնվում: Մանավանդ, երբ տվյալ երկիրը խնդրում է օգնություն:

Հարցազրույցը վարեց ԱՐՄԱՆ ԳԱԼՈՅԱՆԸ
«Լրագիր» 14-12-2010