«Լրագիր» 9-1-2012- Վերջին շրջանում Հայաստանում բավական մեծ հանրային ուշադրության կենտրոնում հայտնվեցին երկու գործարար կանայք՝ Սիլվա Համբարձումյանն ու Վալերի Աշխեն Գործունյանը:
Ինչպես հայտնի է, նրանցից մեկը Սյունիքի մարզպետ Սուրկ Խաչատրյանին՝ Լիսկային էր մեղադրում իր հանքից սարքավորում գողանալու, իսկ հետո նաեւ հյուրանոցի նախասրահում իրեն ծեծելու համար, իսկ մյուսն էլ մեղադրում է Հայաստանի պետական եկամուտների կոմիտեին՝ իրեն հարկային պարտավորությունները կատարելու ժամանակ չտալու, ինչպես նաեւ հայաստանցի տղամարդկանց՝ իր հանդեպ վատ վարվելու համար:
Երկու գործարար կանանց խնդիրները բավական նման են, եւ բավական տարբեր են նրանց այսպես ասած «հետեւությունները»: Վալերի Գործունյանը հեռանում է որտեղից եկել էր՝ Փարիզ, իսկ Սիլվա Համբարձումյանն էլ խորանում է որտեղից որ «դուրս էր եկել»՝ հանքեր: Համբարձումյանը հանդես է եկել հարցազրույցով ու խոսել հանքային ոլորտում մոտ 200 միլիոն դոլարի ներդրումային ծրագիր իրականացնելու մասին՝ նոր սարքավորումներ, նոր հանքեր:
Եթե Սիլվա Համբարձումյանը լիներ սփյուռքահայ, միգուցե ինքն էլ հեռանար Հայաստանից: Կամ, եթե Վալերի Գործունյանը առնչվեր ոչ թե սուրճի, այլ ասենք մոլիբդենի բիզնեսին, միգուցե Փարիզ գնալու փոխարեն ինքն էլ նոր հանքեր որոներ:
Իհարկե, դժվար է միարժեք ասել: Կամ էլ պարզապես ավելորդ, կանանցից ամեն մեկն իր բարձրացրած աղմուկից հետո արդեն ընտրել է իր անելիքն ու անցնելիք ճանապարհը:
Պարզապես զուգահեռները բավական հետաքրքիր էին, հատկապես Սիլվա Համբարձումյանի պահով: Ի տարբերություն Գործունյանի, նա չի հանձնվում եւ առավել գործունյա ջանքով փորձում է ընդլայնել իր հանքային բիզնեսը: Իսկապես հետաքրքիր է: Ոչ միայն կանացի փխրուն հոգու տակ /Սիլվա Համբարձումյանն արցունքն աչքերին էր պատմում Լիսկայի հարվածի մասին/ գործարարի ամուր կամքի դրսեւորման առումով, այլ նաեւ Հայաստանի հանքային ոլորտի ընդհանուր իրավիճակի:
Կարող է արդյոք գերշահութաբեր, հստակ քվոտավորված այդ ոլորտում կատարվել մի քանի հարյուր միլիոն դոլարի պատահական ներդրում: Հետաքրքիր չէ՞ արդյոք, որ այդ խոշոր ծրագիրն իրականացնում է իր հանքային բիզնեսի հանդեպ իշխանության անարդար վերաբերմունքից դժգոհող փափկասուն կինը: Թե իշխանությունն է որոշել հատուցել իր անարդարության համար եւ հնարավորություն տալ Սիլվա Համբարձումյանին ընդլայնվել սրտի ուզածի չափով, որպեսզի արդարությունը վերականգնվի եւ անարդարության մասին աղմուկն էլ ավարտվի:
Հետաքրքիր է, աղմուկն արեց իր գործն ու կարող է ավարտվե՞լ, թե Սիլվան որոշել է Լիսկային այլ կերպ պատժել՝ ամեն մի «գողացածի» դիմաց երկու նոր սարքավորում ներդնել, մինչեւ Լիսկան ուժասպառ լինի «գողանալուց» եւ հանձնվի:
Բոլոր դեպքերում, Հայաստանի հանքային երկնակամարում Սիլվա Համբարձումյան գործարարի հայտնությունը որքան աղմկոտ էր, նույնքան էլ հետաքրքրական:
ՋԵՅՄՍ ՀԱԿՈԲՅԱՆTuesday, January 10, 2012
Հայաստանը, Սիլվան ու Վալերին
«Լրագիր» 9-1-2012- Վերջին շրջանում Հայաստանում բավական մեծ հանրային ուշադրության կենտրոնում հայտնվեցին երկու գործարար կանայք՝ Սիլվա Համբարձումյանն ու Վալերի Աշխեն Գործունյանը:
Ինչպես հայտնի է, նրանցից մեկը Սյունիքի մարզպետ Սուրկ Խաչատրյանին՝ Լիսկային էր մեղադրում իր հանքից սարքավորում գողանալու, իսկ հետո նաեւ հյուրանոցի նախասրահում իրեն ծեծելու համար, իսկ մյուսն էլ մեղադրում է Հայաստանի պետական եկամուտների կոմիտեին՝ իրեն հարկային պարտավորությունները կատարելու ժամանակ չտալու, ինչպես նաեւ հայաստանցի տղամարդկանց՝ իր հանդեպ վատ վարվելու համար:
Երկու գործարար կանանց խնդիրները բավական նման են, եւ բավական տարբեր են նրանց այսպես ասած «հետեւությունները»: Վալերի Գործունյանը հեռանում է որտեղից եկել էր՝ Փարիզ, իսկ Սիլվա Համբարձումյանն էլ խորանում է որտեղից որ «դուրս էր եկել»՝ հանքեր: Համբարձումյանը հանդես է եկել հարցազրույցով ու խոսել հանքային ոլորտում մոտ 200 միլիոն դոլարի ներդրումային ծրագիր իրականացնելու մասին՝ նոր սարքավորումներ, նոր հանքեր:
Եթե Սիլվա Համբարձումյանը լիներ սփյուռքահայ, միգուցե ինքն էլ հեռանար Հայաստանից: Կամ, եթե Վալերի Գործունյանը առնչվեր ոչ թե սուրճի, այլ ասենք մոլիբդենի բիզնեսին, միգուցե Փարիզ գնալու փոխարեն ինքն էլ նոր հանքեր որոներ:
Իհարկե, դժվար է միարժեք ասել: Կամ էլ պարզապես ավելորդ, կանանցից ամեն մեկն իր բարձրացրած աղմուկից հետո արդեն ընտրել է իր անելիքն ու անցնելիք ճանապարհը:
Պարզապես զուգահեռները բավական հետաքրքիր էին, հատկապես Սիլվա Համբարձումյանի պահով: Ի տարբերություն Գործունյանի, նա չի հանձնվում եւ առավել գործունյա ջանքով փորձում է ընդլայնել իր հանքային բիզնեսը: Իսկապես հետաքրքիր է: Ոչ միայն կանացի փխրուն հոգու տակ /Սիլվա Համբարձումյանն արցունքն աչքերին էր պատմում Լիսկայի հարվածի մասին/ գործարարի ամուր կամքի դրսեւորման առումով, այլ նաեւ Հայաստանի հանքային ոլորտի ընդհանուր իրավիճակի:
Կարող է արդյոք գերշահութաբեր, հստակ քվոտավորված այդ ոլորտում կատարվել մի քանի հարյուր միլիոն դոլարի պատահական ներդրում: Հետաքրքիր չէ՞ արդյոք, որ այդ խոշոր ծրագիրն իրականացնում է իր հանքային բիզնեսի հանդեպ իշխանության անարդար վերաբերմունքից դժգոհող փափկասուն կինը: Թե իշխանությունն է որոշել հատուցել իր անարդարության համար եւ հնարավորություն տալ Սիլվա Համբարձումյանին ընդլայնվել սրտի ուզածի չափով, որպեսզի արդարությունը վերականգնվի եւ անարդարության մասին աղմուկն էլ ավարտվի:
Հետաքրքիր է, աղմուկն արեց իր գործն ու կարող է ավարտվե՞լ, թե Սիլվան որոշել է Լիսկային այլ կերպ պատժել՝ ամեն մի «գողացածի» դիմաց երկու նոր սարքավորում ներդնել, մինչեւ Լիսկան ուժասպառ լինի «գողանալուց» եւ հանձնվի:
Բոլոր դեպքերում, Հայաստանի հանքային երկնակամարում Սիլվա Համբարձումյան գործարարի հայտնությունը որքան աղմկոտ էր, նույնքան էլ հետաքրքրական:
ՋԵՅՄՍ ՀԱԿՈԲՅԱՆ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Tehran Time
Yerevan Time
No comments:
Post a Comment