Դո՛ւ, հայ ժողովուրդ, մեծ, ամուր ժողովուրդ: Ինչե՜ր տեսար... Աշխարհք ամեն վրադ թափվեցին. մարդ չմնաց, որ չխոցեր քեզ, ատամ չմնաց, որ չկծեր քեզ եւ գարշապար, որ չկոխեր քեզ... Բայց դու մնացիր մեծ ու անսասան: Աշխարհ լիներ քո տեղը՝ կփլվեր, ովկյան լիներ՝ կցամաքեր, երկինք լիներ՝ կմարեր իր արեւներով ու աստղերով ...
Saturday, May 17, 2008
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment