Քանդում ենք, քանդում, տները մեր հին, որ էլ ավելի օտար, էլ ավելի հեռու, շատ հեռու ափերում, կրկին անգամ կառուցենք մեր տունը անհիմն՝ ավազի վրա…
Եվ «շուտով» նորեն կունենանք տուն ու մեքենա եւ լրացուցիչ հարմարություններ եւ բոլոր այն ինչը, որ մեր մարմնի հանգստության համար պետք ունենք:
Իսկ հոգուն առայժմս այնքան էլ կարեւորություն տվող չկա, եթե էլ կա՝ մի պտղունց խունկ ծխելու չափ միայն…
Thursday, June 19, 2008
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Tehran Time
Yerevan Time
No comments:
Post a Comment