Panorama.am. 8-8-2011- Թուրքիայի «Taraf» թերթի հոդվածագիր Սերդար Քայան «Արարատը տանք ... » վերտառությամբ հոդվածում անդրադարձել է հայության համար Մասիս սարի բացառիկ կարևոր և սուրբ նշանակությանը:
Քայան ընդգծում է, որ Արարատն առանցքային դեր ունի հայոց պատմամշակութային ինքնության մեջ: Նա նույնիսկ նշում է, որ Արարատն իր ողջ պերճաշուքությամբ երևում է միայն հայկական կողմից, ոչ Թուրքիայից: Եվ այդ ամենի գիտակցման կարողությամբ էլ, ըստ թուրք հոդվածագրի, պարզ է դառնում, որ հայության համար կորուսյալ Արարատը վերադարձնելը տարբերվում է զուտ տարածքային ընդլայնման պարզ քաղաքական միտումից:
«Աղրը լեռը (թուրքերն այդպես են անվանում Արարատը) հայերի համար շատ կարևոր է, իսկ մեզ համար մյուս լեռներից չի տարբերվում: Ու ի՞նչ կլինի, եթե ցամաքային նույնաչափ տարածքով այն փոխանակենք հայերի հետ` այդպիսով խաղաղության ճանապարհին մի մեծ քայլ կատարելով»,- հարց է բարձրացնում հոդվածի հեղինակը, որն ուղղել է իր զրուցակցին: Վերջինս լրջորեն անհանգստացել է այդ առաջարկից և անիրագործելի համարել, քանի որ Արարատը ռազմավարական կարևորություն ունի:
Սերդար Քայան համառել է և կրկնել հարցը` այս անգամ, նշելով, որ ավելի մեծ հողատարածքի դիմաց Արարատը հանձնվի հայերին: Քայայի բնութագրմամբ` «Զրուցակիցն այլ փաստարկ չկարողանալով գտնել` ուղղակի դասական պատասխան է տվել, թե չի կարելի նման բան անգամ մտածել, քանի որ հայրենի հողը սուրբ է»:
Այս օրինակով թուրք հոդվածագիրը նկատել է տալիս, որ մտածելակերպի փոփոխության անհրաժեշտություն կա, այլապես խաղաղության ճանապարհը անհասանելի կմնա`հիշեցնելով Ալբերտ Էյնշտեյնի հետևյալ միտքը. «Խնդիրները չեն կարող լուծվել մտածողության այն մակարդակում, որում դրանք ստեղծվել են»։
«Աղրը լեռը (թուրքերն այդպես են անվանում Արարատը) հայերի համար շատ կարևոր է, իսկ մեզ համար մյուս լեռներից չի տարբերվում: Ու ի՞նչ կլինի, եթե ցամաքային նույնաչափ տարածքով այն փոխանակենք հայերի հետ` այդպիսով խաղաղության ճանապարհին մի մեծ քայլ կատարելով»,- հարց է բարձրացնում հոդվածի հեղինակը, որն ուղղել է իր զրուցակցին: Վերջինս լրջորեն անհանգստացել է այդ առաջարկից և անիրագործելի համարել, քանի որ Արարատը ռազմավարական կարևորություն ունի:
Սերդար Քայան համառել է և կրկնել հարցը` այս անգամ, նշելով, որ ավելի մեծ հողատարածքի դիմաց Արարատը հանձնվի հայերին: Քայայի բնութագրմամբ` «Զրուցակիցն այլ փաստարկ չկարողանալով գտնել` ուղղակի դասական պատասխան է տվել, թե չի կարելի նման բան անգամ մտածել, քանի որ հայրենի հողը սուրբ է»:
Այս օրինակով թուրք հոդվածագիրը նկատել է տալիս, որ մտածելակերպի փոփոխության անհրաժեշտություն կա, այլապես խաղաղության ճանապարհը անհասանելի կմնա`հիշեցնելով Ալբերտ Էյնշտեյնի հետևյալ միտքը. «Խնդիրները չեն կարող լուծվել մտածողության այն մակարդակում, որում դրանք ստեղծվել են»։
No comments:
Post a Comment