սա մեր վերջին Սարդարապատն է
«Լրագիր» 10-10-2009- Մեզ ժամեր են բաժանում Հայոց ցեղասպանություն կոչված մեծագույն ողբերգության նախավերջին արարի ավարտից: Այսօր ևս մի քայլ են անելու Հայոց ցեղասպանության հետևանքներն օրինականացնելու գրեթե դարավոր ճանապարհին: Այսօր Թուրքիան, պատժի փոխարեն, որպես պարգևավճար ստանալու է մեր հազարամյա Հայրենիքը, միջազգային իրավունքի անբեկանելի վճռով առ այսօր մեզ պատկանող, սակայն մեզնից խլված Հայրենիքը: Այսօր խրախուսելու են ջարդարարին, այսօր մեր Հայրենիքը որպես ընծա են փաթեթավորվելու:
Փաթեթավորելու են մերոնց իսկ ձեռքերով, մեղա տեր Աստված, մեզանից շատերի մասնակցությամբ, մեզանից շատերի լուռ ու անտարաբեր հայացքների ներքո:
Այն, ինչ այսօր պիտի տեղի ունենա Ցյուրիխում, ցեղասպանության խրախուսում է, ուղղակի հրահանգ է ուժեղներին կոտորելու և զավթելու: Հիշո՞ւմ եք ռուս դեսպանի խոսքերը Աբդուլ Համիդին. – Կոտորեցե’ք, Ձերդ գերազանցություն, կոտորեցե’ք: Մեր արյունը ջուր դարձավ: Տեսնե՞ս ստորագրելու պահին թանաքն արյուն կդառնա:
Սակայն սա դեռ վերջը չէ: Եթե ոմանց համար սա ներկայացում է, այն էլ տրագիկոմեդիա, գուցեև ֆարս, մեզ համար լինելիության, արժանապատիվ գոյության հարց է: Դեռ մի արար ևս կա, վերջին ու վճռորոշ արարը, մեր վերջին ճակատամարտը: Մենք այդպես ենք: Մենք միշտ հաղթում ենք վերջում: Մենք զիջում ենք անառիկ ամրոցները, սակայն վերջին պահին թշնամուն ջախջախում ենք բաց դաշտում: Այդպես եղավ Սարդարապատում: Այդպես է լինելու նաև հիմա: Ազգային ժողովի դահլիճը մեր նոր Սարդարապատն է: Մենք նահանջելու տեղ չունենք: Մենք պարտվելու իրավունք չունենք:
Հնչեցրեք զանգերը: Սա մեր վերջին Սարդարապատն է, հաղթանակի վերջին հույսը:
Արա Պապյան
Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացի
10 հոկտեմբերի 2009թ.Saturday, October 10, 2009
ՀՆՉԵՑՐԵՔ ԶԱՆԳԵՐԸ
սա մեր վերջին Սարդարապատն է
«Լրագիր» 10-10-2009- Մեզ ժամեր են բաժանում Հայոց ցեղասպանություն կոչված մեծագույն ողբերգության նախավերջին արարի ավարտից: Այսօր ևս մի քայլ են անելու Հայոց ցեղասպանության հետևանքներն օրինականացնելու գրեթե դարավոր ճանապարհին: Այսօր Թուրքիան, պատժի փոխարեն, որպես պարգևավճար ստանալու է մեր հազարամյա Հայրենիքը, միջազգային իրավունքի անբեկանելի վճռով առ այսօր մեզ պատկանող, սակայն մեզնից խլված Հայրենիքը: Այսօր խրախուսելու են ջարդարարին, այսօր մեր Հայրենիքը որպես ընծա են փաթեթավորվելու:
Փաթեթավորելու են մերոնց իսկ ձեռքերով, մեղա տեր Աստված, մեզանից շատերի մասնակցությամբ, մեզանից շատերի լուռ ու անտարաբեր հայացքների ներքո:
Այն, ինչ այսօր պիտի տեղի ունենա Ցյուրիխում, ցեղասպանության խրախուսում է, ուղղակի հրահանգ է ուժեղներին կոտորելու և զավթելու: Հիշո՞ւմ եք ռուս դեսպանի խոսքերը Աբդուլ Համիդին. – Կոտորեցե’ք, Ձերդ գերազանցություն, կոտորեցե’ք: Մեր արյունը ջուր դարձավ: Տեսնե՞ս ստորագրելու պահին թանաքն արյուն կդառնա:
Սակայն սա դեռ վերջը չէ: Եթե ոմանց համար սա ներկայացում է, այն էլ տրագիկոմեդիա, գուցեև ֆարս, մեզ համար լինելիության, արժանապատիվ գոյության հարց է: Դեռ մի արար ևս կա, վերջին ու վճռորոշ արարը, մեր վերջին ճակատամարտը: Մենք այդպես ենք: Մենք միշտ հաղթում ենք վերջում: Մենք զիջում ենք անառիկ ամրոցները, սակայն վերջին պահին թշնամուն ջախջախում ենք բաց դաշտում: Այդպես եղավ Սարդարապատում: Այդպես է լինելու նաև հիմա: Ազգային ժողովի դահլիճը մեր նոր Սարդարապատն է: Մենք նահանջելու տեղ չունենք: Մենք պարտվելու իրավունք չունենք:
Հնչեցրեք զանգերը: Սա մեր վերջին Սարդարապատն է, հաղթանակի վերջին հույսը:
Արա Պապյան
Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացի
10 հոկտեմբերի 2009թ.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Tehran Time
Yerevan Time
No comments:
Post a Comment